من خــدا را دارم

یک اتاق، اندکی نور، سکوت

من خدایی دارم که همین نزدیکی است ...

در امتداد لحظه هایم، هر روز

در سایه هایی قرمز شناور می شوم

می خندم به عشق فنا شده ی زمینی مان...قاه قاه

معنی ِ اشک ... کبودی، درد رامی دانم

بغض سنگین خاطره را، از نزدیک لمس کرده ام

من در این تاریکی، دور از همه...خدا را می خوانم

خدا را که صدا می زنم...همه ی ذره ها آرام می شود...

یک اتاق،اندکی نور،... من خدا را دارم

زبان سکوت

عبادت واقعی هیچ ارتباطی با زبان ندارد،زیرا خدا هیچ زبانی نمی شناسد. سه هزار زبان مختلف در دنیا وجود دارد و بنا به گفته ی دانشمندان در هستی پنجاه هزار زمین موجود است که در آن حیات جاری است. خدا تنها یک زبان رامی فهمد. نام این زبان سکوت است و سکوت نه انگلیسی است، نه آلمانی و نه فرانسوی.

هر کس که سکوت پیشه کند دیگر به هیچ ملیت، هیچ گروه زبانی، هیچ نژاد و مذهبی تعلق ندارد. سکوت هیچ مرزی نمی شناسد، بی حد و مرز است. و در سکوت بودن عین عبادت است.

سکوت ساخته ی دست انسان نیست، موهبتی الهی است. هرگاه در سکوت به سر بری با خدا تماس می یابی.

منبع : به وبلاگ (یادداشت های یک دیوانه) مراجعه کنید