الهی... !

مرا در مقامی مدار که گویم خلق و حق و یا گویم من و تو .

مرا در مقامی دار که در میان نباشم ، همه تو باشی . 

به هستی او نگریستم ،‌ نیستی من به من بنمود .

در این اندوه بودم ، تا با دلی که بود ، از حق ندا آمد که به هستی خویش اقرار کن . 

گفتم جز تو کیست که به هستی تو اقرار کنم ؟ مگر نگفته ای شهدالله . 

الهی !‌ تو یکی و من از یکی تو یکی ام ."

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: